Pogoń Lwów – czterokrotny Mistrz Polski

Pogoń Lwów 1926

Polski klub piłkarski z siedzibą we Lwowie. Poganiacze mają na koncie sporo sukcesów, wśród których trzeba wymienić przede wszystkim czterokrotny tytuł Mistrza Polska. Lwowski Klub Sportowy odegrał kluczową rolę w powstawaniu Związku Polskiego Piłki Nożnej oraz Polskiego Związku Piłki Nożnej. Miał też spory udział w organizacji pierwszy rozgrywek o mistrzostwo Polski.

Geneza powstania klubu i pierwsze lata na boisku

Korzenie Pogoni Lwów sięgają roku 1904, gdy utworzono drużynę uczniowską pod nazwą Klub Gimnastyczno-Sportowy uczniów IV Gimnazjum. W 1906 zdecydowano się założyć niezależny klub posiadający własny statut. Tak powstał Lwowski Klub Sportowy „Pogoń”, za którego nazwę odpowiedzialny był Maksymilian Dudryk. Wówczas wybrano też biało-czerwono-niebieskie barwy drużyny. Najważniejszą funkcję w klubie objął dr Piasecki. LKS „Pogoń” znalazła sponsora w osobie Ludwika Kuchara, który był właścicielem sieci kin zlokalizowanych we Lwowie i Krakowie. Warto nadmienić, że czterech synów Ludwika: Tadeusz, Władysław, Wacław i Mieczysław byli zawodnikami tej drużyny. Rok później został uchwalony statut Pogoni, a włodarze klubu wydzierżawili pierwsze boisko. Początkowo Pogoń konkurowała przede wszystkim z zespołami lwowskimi, takimi jak Czarni, Lechia oraz Hasmonea. Rozgrywała mecze również z ekipami z Krakowa, czyli Wisłą i Cracovią. W 1909 roku Pogoń po raz pierwszy zagrała poza granicami Galicji. Zmierzyła się wtedy z Kassai Athletikai Klub i przegrała 0:5. Rewanż rozgrywany na lwowskim boisku również nie należał do udanych, bowiem Pogoń Lwów przegrała z Węgrami 1:4. W 1910 Pogoń została członkiem Austriackiego Związku Piłki Nożnej, wobec czego coraz częściej pojawiała się na austriackich boiskach.

Geneza barw i herbu

Za wybór barw klubowych Pogoni Lwów odpowiadają w głównej mierze Karol Szajdej oraz Stanisław Polakiewicz, którzy dysponowali sporą wiedzą na temat europejskiego futbolu. Z jednego z zagranicznych czasopism piłkarskich dowiedzieli się, że klub Everton FC z Liverpoolu ma niebiesko-czerwone barwy. Panowie chcieli wzorować się na najlepszych drużynach, dlatego zaczerpnęli barwy angielskiego klubu i dodali do nich kolor biały.

Na herbie kluczu umieszczono Pogoń, czyli herb Wielkiego Księstwa Litewskiego, który stanowi symbol narodowy Litwy oraz Białorusi. Na tarczy znajdziemy też niebiesko-czerwone pasy oraz napis „LKS „POGOŃ” LWÓW.

Hymn klubu

Hymnem Pogoni Lwów jest „Marsz Pogoni”, czyli pieśń marszowa, którą rozpisano na chór męski. Muzykę oraz słowa utworu stworzył Henryk Zbierzchowski, polski poeta i bard Lwowa.

Sukcesy Pogoni Lwów

  • Mistrz Polski (4 razy)
  • Wicemistrz Polski (3 razy)
  • Trzecie miejsce na Mistrzostwach Galicji (raz)
  • Wicemistrz Polski juniorów starszych (raz)

Kibice Pogoni Lwów

pogoń_lwów_herbPrzed wybuchem II wojny światowej Pogoni Szczecin intensywnie kibicowali studenci oraz wykładowcy z Uniwersytetu im. Jana Kazimierza. Wśród sympatyków klubu nie brakowało też wykładowców i studentów Politechniki Lwowskiej. Ponadto drużynę wspierała miejska palestra oraz artyści, dziennikarze, arystokracja i oficerowie. Obecnie spore znaczenie dla klubu ma Stowarzyszenie Sympatyków Pogoni Lwów, która zbiera środki finansowe i przeznacza je na renowację kresowych cmentarzy oraz pomoc dla kombatantów i polskich dzieci na terenie Ukrainy. Kibice Pogoni Lwów często nawiązują współpracę z miłośnikami innych klubów piłkarskich, takich jak Legia Warszawa czy Śląsk Wrocław. W ramach ciekawostki warto dodać, że w 2012 roku w ramach kooperacji z fanami leszczyńskiej Unii zaprojektowano fanowskie szaliki Pogoni Lwów.

Królowie strzelców Mistrzostw Polski w szeregach Pogoni Lwów

  • Wacław Kuchar – sezon 1922 (21 bramek)
  • Mieczysław Batsch – sezon 1923 (17 bramek)
  • Józef Garbień i Wacław Kuchar – sezon 1926 (po 11 bramek)
  • Michał Matyas – sezon 1935 (22 bramek)

Najlepsi strzelcy w historii klubu

  • Wacław Kuchar w latach 1921-1934 – 104 bramki
  • Michał Matyas w latach 1929-1939 – 99 bramek
  • Mieczysław Batsch w latach 1921-1929 – 77 bramek
  • Józef Garbień w latach 1921-1928 – 61 bramek
  • Edmunt Niechcioł-Majowski w latach 1931-1939 – 53 bramki
  • Alfred Zimmer w latach 1927-1939 – 39 bramek
  • Józef Nahaczewski w latach 1929-2936 – 33 bramki
  • Włodimierz Maurer w latach 1928-1930 – 26 bramek
  • Mieczysław Matyas w latach 1929-2939 – 26 bramek
  • Karol Hanke w latach 1925-1931 – 22 bramki
  • Karol Kossok (1931) – 22 bramki

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *